Een van de dingen die ik erg leuk vind is winkelen in het buitenland. Vooral in supermarkten. Leclerc in Brignoles is een favoriet, de Auchan in Roncq nog een. Rondlopen tussen de strekkende meters boter, toetjes, wijn. De versafdelingen met lokale groenten of oversized onderdelen van een rund bij Les Mousquetaires in Carcès.

Kortom het buitenland lonkt omdat je wordt geconfronteerd met niet alleen andere producten maar vooral ook een andere eetcultuur.

Net over de grens kan dat ook al. Een dagje Antwerpen en dan op de terugweg boodschappen doen bij Delhaize is voor mij altijd een mooi extraatje. Delhaize heeft iets bourgondisch dat andere supermarkten niet hebben. Zo tegen de kerst vind je er politiek incorrecte ganzenlever, mooie wijnen, brioches et cetera.

Het is geen Franse supermarkt, die zijn uitgebreider, maar het is in ieder geval geen Nederland meer. Er wordt geld uitgegeven aan goed eten. Het draait niet om de laagste prijs. En het draait zeker niet om biefstukken à raison van €5,– per kilo!

Nederlanders geven niets om goed eten. Nederlanders vinden dat je moet eten om niet te sterven en dat mag niks kosten. Delhaize is hét voorbeeld van net over de grens waarbij de liefde voor een uitstekende maaltijd voorop staat.

En nu wordt het overgenomen door de grote Nederlandse grutter. En natuurlijk, we noemen het geen overname maar een fusie of whatever, maar het is een overname. Binnen tien jaar is de naam Delhaize verdwenen. Dat durf ik hier te stellen.

De vraag is of het genieten dan ook is verdwenen en dat ook België is overgegaan naar de goedkoopste oplossing voor de maaltijd. Dat ik echt door moet rijden naar Roncq om te ontsnappen aan de culinaire barbarij van korting op korting.

Ik vrees het ergste. De grote gelijkmaker is altijd aan het werk.