• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: milieu

Duurzaamheid is niet alleen een milieuvraag (*)

01 maandag apr 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

duurzaamheid, milieu, sociaal

Nederland maakt serieus werk van duurzaamheid. De politiek buitelt over elkaar heen om maar duidelijk te maken welke partij het meest is gericht op het milieu. Als de ene partij dit weekeinde een scoop heeft, dan hoef je maar te wachten op de andere partij op maandag.

De Klimaattafels hebben een pakket geformuleerd van meer dan 600 maatregelen die nog in een mist van onduidelijkheid zitten. Eigenlijk weet niemand precies welke maatregelen er worden voorgesteld. Soms komt er een naar buiten en dan vaak als karikatuur. Zo mogen we, volgens een landelijk dagblad, in de toekomst nog maar twee gehaktballen per week eten.

Duurzaamheid is kortom door iedereen erkend als serieus item, maar hoe geef je er concreet handen en voeten aan? Een dilemma dus. Tenminste, het is alleen een dilemma als je puur kijk naar het biologische milieu.

Er is ook iets als sociale duurzaamheid.

Sociale duurzaamheid

Draagvlak voor allerlei maatregelen wordt groter naarmate mensen meer grip op hun eigen bestaan hebben. Dat varieert van goed geïnformeerd zijn tot aan het heft in handen hebben. Dat betekent dat het invoeren van milieumaatregelen makkelijker gaat als mensen goed geïnformeerd zijn, maar vooral als mensen in een wijk het gevoel hebben betrokken te zijn bij hun wijk en alles wat er gebeurt.

In veel steden lijkt dat een brug te ver. Buurten kennen veel onderlinge anonimiteit. En als dat het geval is dan sta je als bouwer of woningcorporatie op achterstand. Verzet en onbegrip zullen dan dominant zijn.

Hoe werk je aan sociale duurzaamheid?

Als je streeft naar een buurt die met het klimaat bezig is, moet je werken aan sociale duurzaamheid. De manier om daaraan te werken is door de veiligheid per buurt te verhogen, door bewoners bij elkaar te betrekken. Vroeger was er de dorpspomp of de buurman die op je huis kon passen, de overbuurvrouw die alles zag omdat ze achter het raam zat. Dat is allemaal verdwenen.

Wat ervoor terug is gekomen is het “internet der dingen”. Slimme moderne technologie die jouw huis in de gaten houdt, je informatie verschaft over energieverbruik én die op je past ook als je er zelf niet bent. Technologie die je buren betrekt bij jouw veiligheid áls het nodig is.

Technologie zorgt voor meer contact met de buren

Uit onze ervaring weet wij, dat met dat soort toepassingen mensen tot 40% meer contact hebben met hun buren. Dat de buurt gezelliger en veiliger is geworden. Gemiddeld scoort het gevoel van veiligheid in een sociale huur wijk na een project met Homies een 7,6 én het veiligheidsgevoel in huis een 8,35. Met technologie mensen ondersteunen in hun alledaagse leven. Mooier kan niet.
In die buurten staat men meer open voor vernieuwingen, verbeteringen en waarderen de bewoners de inzet van hun woningcorporatie gemiddeld met een 9!

Milieukwaliteit begint dus met sociale duurzaamheid. Kwaliteit van leven komt eerst, pas dan willen mensen openstaan voor de langere termijn.

Het milieu begint dus vandaag in de geborgenheid van je eigen woonomgeving. Technologie ondersteunt ons daarbij.

(*) Ook gepubliceerd op corporatie.nl

Milieuoptimisme!

06 donderdag dec 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

aarde, De Jongste Dag, milieu

Gerelateerde afbeelding

De toekomst gaat mij aan het hart. Ik heb kinderen en ik wil niets liever dan dat zij een goed en gezegend leven zullen hebben. Zolang ik in de buurt ben zal ik daar mijn best voor doen. Er komt een dag dat ik nauwelijks nog iets kan bijdragen aan hun leven. Dan zullen zij het helemaal zelf moeten doen.

Vandaag al, iedere dag, doe of laat ik dingen in dat perspectief. Ik let op mijn rijstijl, ik probeer niet teveel water te verbruiken, ik probeer niet teveel afval over te houden. Als ik kook probeer ik zo te koken dat het precies genoeg is en we geen voedsel hoeven weg te gooien. Oude kleding gaat naar een goed doel. Kleine dingen die in mijn macht liggen. Ik heb daarmee het gevoel mijn eigen vierkante meter te beheren en zo iets bij te dragen aan een betere toekomst.

Dagelijks rollen klimaatspecialisten en iedereen met een mening over het klimaat over elkaar heen met iedere dag nieuwe rampspoed. Er wordt gesproken over een halve graad verschil (hoe meet je dat zo precies) en dat we het punt van ingrijpen voorbij zijn. De rekkelijken geven aan dat alles helpt, de preciezen kondigen bijna religieus de Jongste Dag aan.

Ik weet niet wat de waarheid is. Ik weet wel dat ik geen enkele reden heb om te twijfelen aan de klimaatalarmisten. Ik weet dat mijn kennis tekort schiet om er een mening over te hebben. Waarom zou ik ook. De meerderheid van deskundigen geven aan dat het misloopt met het milieu. Dan zal dat ook zo zijn.

Iets anders is dat ik in al die berichten ieder handelingsperspectief mis. Ik kan er niets meer mee. De gevolgen die worden geschetst zijn zo onafwendbaar en zo groot dat ik in mijn eigen leefwereld er niets meer mee kan. 

Alle alarmerende berichten over het milieu zullen kloppen, voor mij is het effect omgekeerd evenredig. Naarmate het groter wordt, wordt mijn bijdrage futieler. We zijn op ramkoers met een mooie toekomst en de winnaar en verliezer zijn bekend. Wat moet ik dan nog?

Intussen ben ik onverdroten optimistisch. De mens, niet de mensheid maar iemand, zal met een onverwachte oplossing komen. Er is geen rampspoed denkbaar zonder dat de mens creatief wordt en zal overleven.

De milieuramp die komen gaat maakt mij optimistisch.

Reddeloos verloren

05 donderdag apr 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

fundamentalisme, milieu, Oostvaardersplassen

De wereld gaat ten onder! Het einde der tijden naart en het is allang niet meer vijf voor twaalf maar een seconde of 15 of zo. De ijskappen smelten, wij allen gaan verdrinken tenzij we vooraf al gestikt zijn in de fijnstof en de walmen van houtkachels. Er moeten minder koeien komen en die er dan nog zijn worden gaargestoofd op inductie in een door een warmtepomp verwarmde keuken.

Als ik de krant lees, naar de radio luister en om me heen kijk leef ik in een wereld die reddeloos verloren is. Als er maatregelen tegen wat dan ook worden afgekondigd dan zijn die standaard eigenlijk te laat. En te weinig. Het is kommer en kwel. Na miljarden jaren is onze aardkloot op, en des dagen zat. De stervende glimlacht nog af en toe boven een bord soep maar weet dat het erop zit. We gaan ten onder.

Ik ga hier geen ontkenning van welk probleem dan ook neerschrijven. Het klimaat verandert, de zeeën zijn vervuild, gletsjers smelten en er is fijnstof. Het is allemaal waar.

Wat ook waar is, is dat er een hele batterij mensen is die zwelgen in het onheil. Discussies op de radio (ik luister heel veel radio) lopen meestal uit op een enorme welles-nietes patstelling. De paniekologen hebben meestal de overhand. En zelfs als zij gelijk hebben, wat ik niet kan betwisten, dan gaan discussies gepaard met een morele component die ik stuitend vind. Als je activist bent heb je altijd een moreel streepje voor op de rest.

Neem de Oostvaardersplassen. De discussie daarover kent zijn weerga niet. Bijvoerders die balen hooi inclusief het binddraad over de hekken gooien en vervolgens de boswachters bedreigen. Dat gaat niet alleen over het feit dat er beesten doodgaan, dat gebeurt nu eenmaal, het gaat vooral over een moreel oordeel. Die boswachters zijn slechte mensen, Staatsbosbeheer is een slechte organisatie en de actievoerders zijn goed.

Eigenlijk is precies dat wat mij altijd alarmeert. Als een inhoudelijke discussie een morele lading krijgt. Dat er goede en slechte mensen zijn. Dat er mensen aan de goede en mensen aan de foute kant van de geschiedenis staan.

Nu zijn er omstandigheden waarin dat ook wel eens waar zou kunnen zijn. De NSB’ers in WO2 stonden aan de verkeerde kant. Verraders die ondergedoken Joden aanbrachten ook. In extreme omstandigheden waar rechten van mensen flagrant worden geschonden kun je een scheidslijn aanbrengen. De discussies die momenteel in Nederland heersen geldt dat niet voor. Het gaat over belangrijke maar niet over essentiële of levensbedreigende zaken. “Leven en dood” is een ander domein.

Wij mensen, wij individuen en wij mensheid zijn niet reddeloos verloren. Als we met elkaar met een open geest praten over problemen, dan is het duidelijk dat niemand wil dat de wereld ten onder gaat, niemand wil dat beesten zomaar sterven, niemand wil dat het poolijs smelt, niemand een slecht leven wil, enzovoort. Over het meeste zijn wij, als we kijken naar het doel, het met elkaar wel eens. De weg er naartoe varieert sterk, kan zelfs te maken hebben met een verschillend ethisch perspectief, maar heeft niets van doen met goed of slecht.

Reddeloos verloren zijn wij pas dan als hyperactieve activisten de discussie kapen, een podium krijgen en aan het langste eind trekken.

Fundamentalisme gaat altijd gepaard met doofheid.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....