• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: Amsterdam

I Amsterdam

03 maandag dec 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Amsterdam, IAmsterdam, toerisme, toeristen

De letters zijn verwijderd van het Museumplein in Amsterdam. Dè plek waar toeristen zich lieten vereeuwigen. Niet de reden waarom mensen naar Amsterdam komen denk ik zo. Maar als je er toch bent is het wel top om je er te laten fotograferen. Sympathiek, opvallend.

Maar goed, ze zijn weg. Vanwege allerlei redenen, waaronder de reden dat ze het toonbeeld van de geïndividualiseerde samenleving zouden zijn. Sneue mensen die dat dan weer bedenken.

De belangrijkste reden is het in toom houden van de stroom toeristen.

Brekend: die stroom hou je niet tegen. Amsterdam is voor toeristen een openluchtmuseum. Een groot uitgevallen Madurodam waar je het echte Holland tegenkomt. De bloemenmarkt en alle winkeltjes met Delfts Blauw en guitige kaasjes in allerlei smaken. De gebouwen, het Begijnhof. Ik kan zo nog wel even doorgaan.

Naar schatting zijn er in de komende decennia een paar honderd miljoen Chinezen, alleen al, die het geld hebben om te reizen. Die komen ook naar Nederland op zoek naar Hansje Brinkers of iets dergelijks.

Dat regel je niet weg met het verplaatsen van letters.

Gewoon symboolpolitiek en meer niet. 

De politie heeft interesse in ons (*)

15 donderdag mrt 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Amsterdam, buurtaanpak, politie, Rotterdam, veiligheid

0

Meestal niet een geruststellende mededeling als de politie interesse in je heeft. In dit geval is dat heel anders. De politie heeft interesse in mij, in ons, in Homies omdat wij aan preventie doen. En preventie is waar de politie en gemeenten grote belangstelling voor hebben.

Het goede nieuws: de afgelopen decennia dalen criminaliteitscijfers in Nederland gestaag. En mensen voelen zich minder onveilig in de eigen buurt en in de straat. Echt iets om blij mee te zijn. Er is wel wat aan te nuanceren. Het gaat om gemiddelden. De wijken waar wij samen met woningcorporaties actief zijn, kennen zo hun eigen problemen. Daar is het veiligheidsgevoel lager dan gemiddeld.

Er wordt heel veel gedaan om deze wijken leefbaarder te maken. Veel contact met bewoners, renovaties, activiteiten voor jongeren, schuldsanering, de ouderwetste maar o zo belangrijke wijkagent: alles voor preventie. Preventie is altijd beter dan achteraf opsporen en bestraffen.

Preventie is altijd beter dan achteraf opsporen en bestraffen.

Wij, Homies, zijn een positief bedrijf. Wij geloven dat mensen graag goed voor zichzelf en voor anderen willen zorgen. Niet meer alleen op de ouderwetse manier van burenhulp, het pannetje soep, de hond uitlaten, maar vooral met behulp van nieuwe technologieën. Waar vroeger de buurvrouw in actie kwam bij rook, hebben mensen nu een rookmelder. Dat is mooi, maar als je niet thuis bent doet niemand er iets mee. Anderen horen het ding niet eens. De volgende stap is het aansluiten van zo’n rookalarm op jouw netwerk waarbij anderen wel worden genotificeerd bij onraad. Dat is geen toekomstmuziek, dat kan al lang. En niet alleen bij rook, maar ook bij inbraak, wateroverlast, glasbreuk, et cetera.

Ons Homies netwerk zorgt ervoor dat je voor relatief lage kosten een alarminstallatie hebt én dat je je eigen privénetwerk hebt in tijden van nood. Automatisch, via jouw wifi en alleen met mensen die jij vertrouwt.

Deze netwerken maken dat er meer samenhang komt in een buurt en dat mensen elkaar helpen. Voor elkaar klaarstaan als het er echt toe doet. Ouderwetse betrokkenheid via nieuwe technologie.

En dat is de politie opgevallen. Daardoor hebben zij interesse in ons gekregen en zijn wij nu met hen (en het ministerie van J&V) in gesprek over samenwerking. Hoe kunnen we zorgen door samen op te trekken dat buurten veiliger worden en voelen? Dat er vroegtijdige signalering is als er iets gebeurt. Dat er betere preventie is en dat bijvoorbeeld inbrekers weten dat het nutteloos is te werken in een wijk waar Homies is. Dat zijn de onderwerpen waar wij over spreken en waar wij een rol in kunnen en willen spelen.

Wij geloven dat een gezamenlijke aanpak met een gemeenschappelijke focus leidt tot leefbaarder wijken. Wij zijn daarmee bezig in Amsterdam en Rotterdam bijvoorbeeld. Wij meten wat de effecten zijn van een goed functionerend noodnetwerk van buren en vrienden onderling. Alles wat wij daaraan kunnen bijdragen zullen we ook doen.

Door op te trekken met zowel woningcorporaties en de politie leren wij wijken ook echt kennen. Wij zijn zelf aanwezig in de wijk, spreken met bewoners en door onze contacten zien we hoe wijken op elkaar lijken én van elkaar verschillen. En dat doen zij. Maar ondanks alle verschillen is er ook een grote gemeenschappelijkheid: de wens om een betere, fijnere en veiliger leefomgeving hebben alle bewoners met elkaar gemeen.

(*) eerder gepubliceerd in de Nieuwsbrief van Homies.

Aanpassen of oprotten in Amsterdam

27 donderdag jul 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Amsterdam, Dawkins, disciplinering, gender, genderneutraal

Inclusief denken, als je al weet wat dat is, is hip. In Amsterdam mogen burgers niet meer worden toegesproken als ‘dames en heren’ maar als ‘burgers van Amsterdam’ of iets dergelijks. ‘Geboren als meisje/jongen’ mag ook niet meer, maar het wordt nu ‘gezien als meisje/jongen’. Het zijn tips, dat wel. Nu nog. Er ligt meer op de loer.

Inclusief denken. Wat is dat? Dat we iedereen in ons denken en in ons beleid moeten meenemen en dat dat dus ook wordt weerspiegeld in onze taal. Al in de jaren 70 is er een boek over verschenen, dus nieuw is het niet. Het streven om te laten zien dat je niemand uitsluit is geweldig, maar het is tot mislukken gedoemd. Bij alles wat we doen. bij ieder beleid, worden groepen niet-ingesloten of niet-bedoeld. Als het gaat om rolstoelgebruikers dan gaat het dus niet om niet-rolstoelgebruikers. Iets doen betekent altijd ook iets niet doen. Iemand bedoelen is ook tegelijkertijd een ander niet-bedoelen.

En hoe je het ook wendt of keert, de mens wordt geboren als óf een meisje óf een jongen. Dat daarna er allerlei processen zijn die leiden tot een ander zelfbeeld of gevoel van zelf is een feit. Net als die geboorte. En ik weet dat socialisatie ertoe leidt dat je, zoals De Beauvoir stelt, vrouw wordt. Vrouw in de maatschappelijke betekenis. Man in de maatschappelijke betekenis.

Dat snap ik allemaal. Ook weet ik uit eigen ervaring van zeer nabij dat iemand zich heel ongelukkig kan voelen in zijn biologische lichaam en een verandering wil van lichaam. Ik heb gezien hoeveel twijfels dat met zich meebrengt en hoeveel vreugde als de stap wordt gezet. Ik heb ook gezien hoe de omgeving daar wellicht eerst weifelend, maar uiteindelijk zeer begripvol en liefdevol op reageert. Dat doen de mensen die je liefhebben nu eenmaal.

De stap naar een nieuw soort taal heeft niets te maken met begrip en liefde. Die is ingegeven door (goedbedoeld) moralistisch gedrag om ervoor te zorgen dat niemand, maar dan ook echt niemand zich ooit beledigd zal voelen. Dát wordt bedoeld met inclusief: voor niemand aanstootgevend. De taal zo onduidelijk, amorf en vloeibaar maken dat uiteindelijk het machteloos gebrabbel wordt. En daar zullen slechts enkele puristen zich aan ergeren. Je kunt kanker ‘k’ gaan noemen maar doodgaan doe je. Daar helpt taal niets bij.

Erger nog.

Afgelopen week is in de VS een geplande speech van Richard Dawkins afgeblazen door de organisator omdat hij dingen gezegd zou hebben die velen pijn hadden gedaan. Ik voorspel dat dit ook in Nederland zal gaan gebeuren wanneer de gedachten- en taalpolitie zeggenschap krijgen. Dawkins verzet zich in alles wat hij doet tegen religie. Iedere religie. Ook tegen mijn religie. Dat doet hij met verve en met een brille die mij soms jaloers maakt. Hij is slim, snel van geest, hardnekkig en zeer, zeer anti-religie. Daarin is hij totaal vrij. Hij mag mij een malloot noemen, hij mag iedere gelovige een malloot noemen. En als die malloten zich geschoffeerd voelen dan zegt dat meer over hun eigen kleine onzekere geest dan over Dawkins. En juist deze atheïstische strijder voor vrije meningsuiting wordt nu geweerd omdat er mensen zijn die zich gekwetst voelen.

In Amsterdam zal het niet lang duren voor de eerste rechtszaak gevoerd wordt. Iemand zal zich gekwetst voelen door iemand anders die ‘man’ of ‘vrouw’ zegt, of tegen een baby zegt ‘wat een leuk meisje’. Iemand zal zich gekwetst voelen en naar de rechter stappen. Het kan lang duren, het kan kort duren, maar gebeuren zal het. De gekwetsten hebben ruim baan. En in plaats van naar de bron te gaan van hun o zo snel optredende kwetsuren (die bron zijn zij zelf), zullen zij trachten de ander de mond te snoeren en te disciplineren.

Wat Amsterdam doet is de eerste stap zetten op deze weg van disciplineren en gelijkmaken van alles wat niet gelijk is. En als je je daaraan niet aanpast dan rot je maar op. Dan loop je achter, ben je niet te vertrouwen, dan wil je terug naar vroeger.

Terwijl het juist tijd wordt voor veel meer vrijheid, het bevechten van die vrijheid en juist niet gelijk zijn van mensen.

De paradox is dus dat dit beleid een maatregel is die de mens buitensluit.

We stoppen met denken en geven ons over aan neurotische tijden.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....