Ik wist van dit eiland dankzij Georges Simenon. Die bracht er veel tijd door en schreef erover in een van zijn Maigret-policiers. Maar het duurde vele jaren voordat ik de overtocht maakte. Beetje dom dat ik het niet eerder deed. Want het was meer dan de moeite waard.

Het begint al bij La Tour Fondue, ook bekend als La Batterie du Pradeau, op de zuidpunt van het schiereiland du Giens, en dan praat je dus over Hyères (Var). Daar stap je op de boot, in een klein echt Zuid-Europees haventje waar een totale rust heerst. De boottocht is kort en je ziet al snel het eiland opdoemen. Daar heb je meteen alweer hetzelfde lekkere gevoel van een lome vakantie, relaxed sfeertje.

Huur vooral een fiets en ga erop uit. Het eiland is niet breed en niet diep; 7,5 bij 3 kilometer. In een paar uur op de fiets krijg je een goede en vooral heerlijke indruk van dit eiland. Alles straalt een gezapige rust uit. Iedereen is ontspannen en wat top is: op de fiets heb je nergens last van auto’s.
Ik ben naar het zuiden gefietst waar je na een wandeling omhoog bovenaan de calanques uitkomt. Een spetterend uitzicht, het geschreeuw van de meeuwen om je heen en alleen maar natuur en nog eens natuur. Vreemde struiken, kronkelende paadjes en dan opeens het volle uitzicht. Prachtig, ik kan het niet anders noemen.

Op de terugweg bij een van de cafés op het centrale plein wat eten en drinken en daarna weer op de boot terug. We beleefden echt een topdag op dit mooie eiland. Zelfs zo mooi en leuk dat de zonen het ook top vonden. En dat is niet vanzelfsprekend.

Zelfs zo mooi dat ik een keer terugga voor een dag of drie. Er overnachten en genieten kan niet anders dan subliem zijn.

(*) Ook gepubliceerd op Coteprovence.nl