• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: toekomst

Turkije, een jong land

21 vrijdag dec 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

jeugd, toekomst, Turkije

Istanbul, wat een stad. Voor zaken op maandagavond in het vliegtuig gestapt en ’s nachts laat in een hotelbed, want twee uur later.

De aankomst op het vliegveld was precies wat ik me nog herinnerde: chaos, een miljoenmiljard mensen om je heen waarvan de meerderheid vraagt of ze je ergens naar toe moeten vervoeren. Drukte dus en gelukkig stond daar ook opeens de chauffeur die ons zou vervoeren. Door een donker Istanbul waarvan mij vooral de huizenbouw opviel. Bijna westerse straten en huizen.

De dag erna vroeg op en naar kantoor om de hele dag in bespreking te zijn. Een team met veel jonge mensen. Spetterend van de energie en het plezier. Veel lol, heel veel serieuze toewijding, professionaliteit en vooral heel veel vriendelijkheid. En, wat me opviel, heel open over de situatie in Turkije.

De gratis lunch in het bedrijfsrestaurant waar de gemiddelde leeftijd laag was, was top. Lekker eten, goede sfeer, druk. Heel veel jonge mensen, de meerderheid vrouw. Slimme mensen, professionals, mensen die verder willen komen. En ook daar weer hetzelfde beeld: open gesprekken, mensen die meer naar het westen dan naar het oosten kijken en vooral vooruit willen komen ten opzichte van hun ouders.

En dat is eigenlijk het grootste onderwerp dat steeds ter tafel komt. De grote kloof tussen generaties. Waar de ouderen, zeg boven de 50, zich schikken in de status quo en meegaan op de golven van wat gebeurt, daar zijn de jongeren tegendraads. Jonge mensen die weten hoe het westen is en daarin mee willen. Mee willen in de technologie, in de sociale ontwikkelingen, in de vrijheid van denken en handelen. Die in de markt kansen zien en die willen pakken. Die het liefst Turkije ten positieve willen veranderen. Én die ongemeen trots zijn op hun land en tradities. Die echt Turks willen zijn en blijven. Turks willen eten, muziek willen horen die Turks is, het familieleven willen behouden. En de godganse dag thee drinken.

De trots op Atatürk die nog iedere dag zoveel voor zovelen betekent. Die gezien wordt als de grondlegger van het huidige Turkije, en als voorbeeld voor veel jonge mensen.

Met het ene been in de toekomst en met het andere in de traditie.

’s Avonds zijn we door Istanbul gelopen. Door het rijke verleden dat de stad uitademt. Het Ottomaanse rijk. Daar ook weer de trots van onze redelijk jonge gids op dat verleden. De grootste dit en de mooiste dat en de oudste zus en de moeilijkste zo. Allemaal overtreffende trap. Pratend over het geloof, en nee, ik ben daar niet over begonnen, pratend over het geloof was hij heel open. Ja, hij is een overtuigd moslim, maar wel een Turkse moslim. Drank hoort bij het leven en de Koran kent hij van buiten maar je moet niet alles even letterlijk nemen. Een soort Roomse variant van een strenge leer.

Istanbul is prachtig en indrukwekkend. De mensen zijn top. Vriendelijk, gedreven, heel veel plezier hebbend en open. En ik weet, stadslucht maakt vrij. Op het platteland is het allemaal anders. Maar de toekomst van Turkije is jong en ambitieus. Met behoud van tradities een nieuwe wereld bouwen.

Het waren een paar zeer intensieve dagen met weinig slaap. Maar als ik alles weeg dan denk ik dat Turkije op een dag gewoon bij Europa hoort, als scharnier naar een echt oosterse wereld. Want dat is wat het is: een poort naar het oosten én een poort naar het westen. De jonge generatie wil niets liever dan bij Europa horen met behoud van alles wat hen tot Turks maakt. En dat is prima.

Lang zal het niet duren voor ik weer terug ga.

V&D als voltooid verleden tijd

09 maandag feb 2015

Posted by Dick Koopman in Retail

≈ 4 reacties

Tags

internet, retail, toekomst, V&D, vroeger

Als klein kind kwam ik bij V&D in Utrecht, in de Lange Viestraat. Mijn moeder werkte er op de koekjesafdeling als verkoopster. Tijdens de Sinterklaastijd stond de etalage vol met bewegende pieten en Sinterklaas. Volop verlicht ook. Mijn vader reed eerst langs de etalage, parkeerde en dan gingen we even naar binnen, naar mijn moeder.

In mijn herinnering was het er gezellig en warm. Een warenhuis vol met mooie spullen en ook een aapjesorkest in het trappenhuis. Mijn moeder stond in een carré-opstelling tussen de koekjes. Betere kwaliteit en beter gesorteerd dan die van de bakker in de buurt maar niet over de top.

Dat was het geheim van V&D: bereikbare kwaliteit voor de gewone man. In een sfeer van enerzijds de schoonheid van het leven en anderzijds van doe maar gewoon. Dat is nog lang zo geweest maar ergens in de jaren tachtig veranderde er iets. De HEMA kroop dichterbij en zorgde voor allerlei designverrassingen voor weinig. Vrolijke winkels, licht, design en dat voor een aangename prijs. Het aanbod van V&D werd onduidelijker. Waarvoor ging je nu precies naar V&D?

Aan het eind van de vorige eeuw was het geen pretje meer om naar V&D te gaan. Ik woonde inmiddels in een grote plaats met een eigen V&D. Ik gebruikte de winkel vooral om van de ene kant van de winkels naar de andere te komen, een passage. En steeds viel  mij op dat er geen enkele reden gegeven werd te stoppen. Mijn oog werd nergens naar toe getrokken. Ik vroeg me af hoe dat kwam.

Kijk goed naar het assortiment. Nog steeds is de echte V&D een winkel van bruin- en beigetinten. Kleding vooral maar iedere etage straalt een gebrek aan ambitie uit. Op geen enkele plek word je geprikkeld, of denk je na over wat je ziet. Wil ik het hebben of niet? Heb ik het nodig? V&D heeft de dingen die je overal kunt krijgen maar dan wél in vrolijke modieuze kleuren. Uitzondering hierop zijn nu juist de niet-V&D onderdelen: La Place, Rituals, de parfumafdeling. Daar vind je nog iets vaneen heldere formule, bezieling, lol in het werk, focus op kwaliteit. De relatief kleine gespecialiseerde formules doen het wel goed. De grote bruine V&D niet.

V&D is een reliek uit het verleden. Een groot warenhuis voor de gewone man. Die gewone man bestaat niet meer als algemene categorie. De gewone man vindt op internet wat hij zoekt en koopt daar. Gaat naar prijsstunters voor de low-interest zaken en spaart daarmee geld uit om andere dingen te doen. Gaat naar de Bijenkorf voor het gevoel van luxe. V&D is stuck in the middle en zal daar niet meer uitkomen. Hoe er ook wordt onderhandeld over geld en financiering, het is voorbij.

Het drama is wel groot overigens. De mensen die er werken doen dat met hart en ziel. Mijn woonplaats zal een groot leegstaand pand erbij krijgen. Nog een. De dynamiek in het straatbeeld wordt weer minder. De grote steden zullen vervangende winkels krijgen. Dat zal bij mij niet het geval zijn. Mijn woonplaats is niet groot en interessant genoeg voor een andere keten. Is het jammer? Ik weet dat niet.

De wereld verandert en V&D is niet meeveranderd. Wel aanpassingen gedaan maar niet met overtuiging, met visie. Geen idee wat het DNA van V&D meer is. En als dat onduidelijk wordt dan blijven de klanten weg. Onduidelijke formules zullen verdwijnen. En dat is niet anders voor V&D.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.481 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....