Al weken kijken we naar de Nederlandse politiek en verbazen we ons. Na de verkiezingen zijn we met elkaar in een situatie geraakt die steeds merkwaardiger wordt.

Nu vond ik de uitslag van de verkiezingen al merkwaardig. De groei van de VVD terwijl er zoveel mis is gegaan onder alle kabinetten Rutte, de groei van D66 door een lijsttrekker die zich anders dan normaal gedroeg en de groei van een fractie met fascisten. Een raar onkritisch land zijn we met elkaar.

Maar na de verkiezingen is het niet beter geworden.

Rutte is zijn positieve karma wat verloren. Steeds vaker rommelt hij en je ziet dat hij er steeds minder mee wegkomt. Kaag blijkt gewoon een ouderwetse machtspolitica. De Tweede Kamer stort zich op details en vergeet dat we in een grote crisis zitten met Corona, dat de klimaatproblemen niet weg zijn en vergeet ook en masse dat er duizenden, tienduizenden burgers zwaar gedupeerd zijn door de overheid. En vergeet ook dat er geen verbetering zichtbaar is in het handelen van de overheid.

De Tweede Kamer vergeet dat zij er namens ons zit en dat zij aan de macht is. Dat zij het voor het zeggen heeft in dit land. En wat doet de Tweede Kamer: de dekstoelen heen en weer bewegen.

En dan denk ik aan de woorden van mijn beste vriend Jan en weet dat hij gelijk heeft en dat die woorden precies van toepassing zijn op Den Haag:

Een organisatie met meer dan 50 man heeft geen buitenwereld meer nodig.