Nou, dat heb ik geweten. Een blog plaatsen over hoe het is om klant te zijn in Frankrijk. Een stevige blog met reële ervaringen. Geen woord gelogen. Wel met een nadruk op de moeite die het kost om klant te worden. Daar heb ik over geschreven met in mijn hoofd de momenten dat het me enorm moeite kost om voor elkaar te krijgen wat ik zou willen. Of als antwoord ‘nee’ krijgen wat ook een antwoord is. De reacties op mijn blog zijn talrijk en soms niet mals.
Blijkbaar is de stevigheid van mijn woorden aanleiding tot twee soorten reacties:
- volstrekt herkenbaar. Frankrijk zit precies zo in elkaar en als klant heb je het moeilijk. Of:
- wat een onzin. Blijkbaar heeft deze meneer alleen maar slechte ervaringen en die herken ik totaal niet.
Nu schrijf ik heel vaak over Frankrijk en ik heb het al eens eerder een raar land genoemd. Maar waarom dan eigenlijk?
Omdat het zo divers is. Stug en hartelijk, afstandelijk en omhelzend, regenachtig tot verzengend heet, sophisticated tot aan boers tot op het bot. Alles is aanwezig, soms tegenstrijdig en af en toe verenigd in één persoon.
Dat allemaal los van het feit dat ik altijd weer thuiskom als ik Frankrijk inrij.
Maar dat laat onverlet dat ik er ook over schrijf in hyperbolen. Mijn liefde voor Frankrijk is altijd overtreffende trap en dat zijn mijn ergernissen ook. Klant zijn is een moeizaam gegeven. En in je dorp en streek lukt het nog aardig maar probeer eens door te dringen tot een grote corporate. Of erger nog: probeer het eens via internet. Ooit koploper in Europa met Minitel, nu het slechtste jongetje van de klas.
Het hoort er allemaal bij.
Ik ben een blij mens als ik er ben, ik zie de mooie dingen maar ik zie ook de dingen die veel en veel beter kunnen. Ik lijd daar niet onder.
Dus beste lezers, mocht je je niet herkennen in mijn woorden, dan is dat geen ramp. Ik herken me er ook niet altijd in. Het varieert per dag, per belevenis, per periode. Maar het blijven mijn woorden.
Ik groet jullie allen en mogen we hopen dat de wereld weer eens normaal wordt.
(Voor de geïnteresseerden in klantonderzoek: https://www.info-ecommerce.fr/8796/quelle-relation-client-pour-le-e-commerce-de-demain)
Dick Koopman 
Heeeeel herkenbaar! Ook wel veel positieve ervaringen. Maar, sta soms nog steeds stomverbaasd over het vooral niet servicegericht bezig zijn. Soms ronduit horken!
LikeLike
Dit is weer raak. En dat lijkt bijna wel loyaliteit. We love & hate. Zeg ik ook altijd tegen KLM: als je het goed doet, prijs ik je de hemel in, maar laat je me zitten als vaste loyale klant, dan krijg je het te horen ook. Dat werkt bij KLM wel, maar dat horen bij Franse bedrijven…. Ons zwembadbedrijf is er ook zo eentje. Ongelofelijk. Ik leg me er nu soms maar bij neer…. In de wetenschap dat het uit-ein-de-lijk wel weer goed komt…. Maar nooit wanneer jij het wilt. Zo zeggen ze dat ze niet kunnen komen op die en die dag en dan ineens staan ze 2 dagen – terwijl jij er niet bent – op de stoep… Ach ja en als marketing-/communicatie-/business mensen zijn wij extra gevoelig voor wanneer het goed gaat of juist fout.
LikeLike
Misschien ziet ieder gewoon zichzelf in de spiegel als hij naar een Fransman kijkt of met een Fransman handelt. Ik heb nooit last met Fransen, niet stadsfransen, niet boerenbuitenfransen, niet met de lokale handel noch met het personeel van grootwarenhuizen. Ik krijg van ieder een supervriendelijke bonjour en geef een supervriendelijke bonjour terug. Altijd en overal. Ik had ooit last met een beginnende bankbediende die daverde van onervarenheid maar haar ervaren collega loste alles meteen met de glimlach op. Maar misschien, heel misschien is het gewoon omdat ik mij vestigde in een streek waar heel weinig tot geen buitenlanders te vinden zijn.
LikeLike