155. Dag 155 tijdens deze coronacrisis. Als iemand mij 156 dagen geleden had gezegd dat dit ons leven zou worden, had ik het niet geloofd. Maar hier zijn we met zijn allen. Over een maand werken we een half jaar vanuit huis en ontmoeten we elkaar achter het scherm.

Ik mag leiding geven aan een klein team jonge professionals. Samen hebben we een scale up, Homies Alarm, waar we zorgen dat mensen heel veilig kunnen wonen en leven. Simpel en heel modern. Vrijwel ieder alarmsysteem kan op ons worden aangesloten en daarna kun jij met je eigen netwerk zorgen dat je geholpen wordt als het nodig is. Door je eigen netwerk of door een professionele alarmopvolging. Goed en niet duur. Bij brand, bij inbraak of als je gewoon hulp nodig hebt. Onze klanten zijn tevreden en voelen zich veel veiliger dan voorheen. We voorkomen branden (al 3) en inbraken. We groeien en zien nieuwe kansen voor groei.

Begin maart waren we nog iedere werkdag bij elkaar. Niet iedereen was er altijd maar grosso modo was het contact dagelijks en intensief. En toen kwam corona. Sindsdien werken we vanuit huis.

Hoe kijken we terug?

We zijn dus 155 dagen verder. De eerste weken gingen als een speer voorbij. We zijn direct begonnen met een dagelijkse meet up. Om 08.30 uur hebben we het team ‘klanten’, om 09.30 het team ‘development’.

Het team klanten zit onze PO voor en we nemen de planning door. Communicatie, sales en klantenservice zitten bij elkaar en nemen alle tickets door en we bespreken de back log. Het team development wordt gevormd door back-end, front-end, service design en design. Ook zij nemen alle tickets door en bespreken hun back log.

Het totaal wordt gemanaged door de PO en de sprints duren twee weken. Iedere twee weken hebben we een retro en een demo. En het goede nieuws is dat we altijd iets te ‘demoën’ hebben.

Het is een klein team. Voor iedere functie is er één collega. Dat betekent dat je helemaal zelf verantwoordelijk bent voor jouw deel van het hele proces. Dat levert soms druk op en stress. Wat het ook oplevert is eigenaarschap: het is ook helemaal van jou en je kunt shinen en fouten maken. Alles kan. Fouten maken doet iedereen, dus no worries. Wel zorgen dat de fout wordt geanalyseerd en dat die analyse wordt gedeeld met het hele team. En hetzelfde doen we met alle successen. Zo leren we veel van elkaar.

Dit doen we nu al 155 dagen on line. De dagelijkse meet ups, iedere dag spreken we elkaar. Het bij elkaar zitten op deelonderwerpen, het doornemen van de voortgang, het bespreken van problemen, het hebben van ongelooflijk veel fun, het kletsen over niets: alles doen we via teams. Alle klantcontacten gaan gewoon door, evenals de verkoop. We regelen dingen voor hen, helpen hen en zorgen ervoor dat zij met tips over veiligheid de zomer doorkomen.

Waar we in het begin vraagtekens hadden bij het online werken, zijn die geheel verdwenen. Er wordt harder en vooral met meer focus en aandacht gewerkt dan eerder. Je zou bijna denken dat we dit heel lang kunnen volhouden.

Hoe kijken we vooruit?

Wat we dus zien is dat alles prima doorloopt. De mensen zijn super gemotiveerd en niemand haakt af. Maar toch.

Wat we ook zien hoe moeilijk innoveren is met alleen on-line contact. Natuurlijk bespreken we nieuwe dingen en zolang die als line extension kloppen gaat dat goed. Maar als Homies moeten we meer doen. We worden binnenkort actief in de zorg (je eigen netwerk altijd dichtbij, en je eigen GPS tracker met alarmknop), we hebben Buurtkring mogelijk gemaakt en we zijn een samenwerking gestart met KlikAanKlikUit. Dat zijn echt nieuwe dingen en innoveren is niet altijd een strak proces.

Natuurlijk, alle stappen die je zet zijn gestructureerd. Van idee tot testen, bijstellen et cetera. De stappen vormen het skelet en dat is heel mooi. Het vlees op de botten komt veel fuzziër tot stand. Je praat met elkaar, je zegt iets en denkt tegelijkertijd ‘nee, dat is bullshit’, je bedenkt wat anders. Anderen reageren op je, er vallen stiltes, je wandelt naar de koffie en opeens is er die ene inval. Dat geniale moment dat overigens nooit wordt omgezet in iets echts omdat het niet geniaal was. Maar wel de deur openzette voor veel betere ideeën. Dat organische, bijna intuïtieve zoeken en vinden gaat niet lekker via teams.

Via video mis je elkaars mimiek, wenkbrauwen, wegkijken, opveren, nadenken. Je hebt een uur en in dat uur heb je een agenda en die werk je af.

Innoveren tijdens Corona is dus een dingetje en dat voelen we als team met ambitie volop.

We moesten het dus anders doen.

Wat zijn we anders gaan doen?

We hebben een scheiding gemaakt tussen alle lopende zaken en de echte veranderingen. Als er geïnnoveerd moet worden, als het echt anders moet, dan komen we bij elkaar. Altijd en petit comité, met heel veel ruimte en de ramen letterlijk open.

Ik heb bij ons op kantoor op de meeste bureau’s NO GO stickers geplakt, handgel en spray neergezet en huisregels geschreven. Met maximaal 5 mensen op 200m² mag er bij elkaar worden gekomen met een duidelijk onderwerp.

Zoals bijvoorbeeld zorg. We hebben voor de zorg IoT GPS-trackers besteld om te testen en de resultaten daarvan bespreken we, maar we laten ook aan elkaar zien hoe het ding werkt. Gaan ouderen ermee lopen? Hoe zwaar, hoe groot is ie? Hoe voelt ie aan? De service designer kijkt er eens goed naar, kijkt welke plek die tracker inneemt in de customer journey. We bedenken oplossingen, toepassingen. We praten over communicatie met de doelgroep, over USP’s. We interviewen de doelgroep, die het top vindt mee te werken aan een vernieuwing. Mensen willen graag contact en het betrekken van je klanten bij innovatie is niet alleen dankbaar maar momenteel ook belangrijker dan het was. Het wordt heel erg op prijs gesteld. Je laat hen namelijk ook voelen dat de wereld toch ook gewoon doorgaat.

We vinken alle items af om tot een MVP te komen en doen dat op een energieke, wendbare manier. Kritisch en met heel veel fun. We houden afstand, we wassen handen, we laten elkaar voorgaan in de gang en gaan per persoon met de lift.

En het werkt. Mensen blijven niet langer dan nodig. Iedereen houdt zich aan de afspraken en is uitermate voorzichtig. Als je je wat minder voelt kom je niet en bel je toch maar in. De dynamiek die ontstaat is precies dat wat ontbreekt on-line. En we vinden dit top. Het is fijn elkaar weer fysiek te zien, te zien hoe iedereen in zijn professionaliteit verder is gegroeid. Hoe zelfstandig men is geworden in de afgelopen maanden. En hoe we elkaar nodig hebben als team om je fijn te voelen en met de business verder te komen.

En nu?

Ik ga er vanuit dat deze coronasituatie nog maanden kan duren. We hebben onze werkwijze dus afgesproken tot het anders kan of moet. We blijven alle lopende zaken via teams doen en we zien nu al dat een aantal vernieuwingen al min of meer running business zijn geworden. Ook die komen terug in ons on-line leven.

De basale behoefte aan elkaar blijft ook bestaan. We zijn goed doordat we omringd worden door anderen die ons beter maken. Kwaliteit ontstaat ook door elkaar op de huid te zitten en door elkaar uit te dagen geen genoegen te nemen met gewoon goed. De scherpte, de innovatie en de fun zijn hard nodig. Zo lang het kan blijven we dus onder allerlei restricties zo nu en dan bij elkaar komen. Met een agenda met een onderwerp maar zonder vaste punten.

De kern is dus heel simpel. Wil je vooruit komen dan doe je dat samen. Zeker als start up of scale up heb je weinig legacy waarop je kunt terugvallen. Dus moet je de brug bouwen terwijl je erop loopt. En dat doe je samen. Vaak on-line maar ook af en toe fysiek bij en met elkaar.

Wat de toekomst ook wordt: ik heb vertrouwen dat we de juiste stappen zetten en dat op enig moment we weer ‘normaal’ kunnen leven en ondernemen. Tot dat moment is het gewoon innoveren tijdens Corona.

Want we móeten niet alleen door, we gaan ook gewoon door.