• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: grondwet

Orgaandiefstal

15 donderdag sep 2016

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

D66, diefstal, donor, grondwet, integriteit, lichaam, wet op de orgaandonatie

Ik schrok me dood. Figuurlijk dan gelukkig. Op Twitter las ik een bericht dat de overheid in de orgaanhandel gaat. Geheel tegen onze wil wordt na onze dood ons lichaam leeggehaald om onze organen te oogsten. Ook merkte een tweep op dat het moment dat we dood worden verklaard, steeds vroeger komt te liggen. Dat we wellicht niet eens helemaal dood zijn en dat we dan al worden leeggehaald. Orgaanhandel om winst te maken. De gekkies waren ook weer wakker.

En dat allemaal door een wetsvoorstel van D66 waarin verankerd ligt dat iedereen orgaandonor is tenzij je bezwaar aantekent. Andersom dan nu het geval is.

Dit voorstel is ingegeven door een gebrek aan donoren. Hoeveel campagnes er ook worden gevoerd, er blijft een tekort aan organen voor transplantatie. D66 maakt al jaren duidelijk dat zij wil dat iedereen default donor is, zoals het in meerdere landen al gebruikelijk is.

De kern van de zaak: donor ben je vrijwillig, uit overtuiging en zonder eigenbelang. Je besluit op een dag dat je orgaandonor wilt zijn na je dood. Je gaat er vanuit dat die dood nog 91 jaar van je wegblijft en dat als hij komt de artsen die objectief vaststellen. Je geliefden weten van je donorcodicil, zodat daarover geen discussie hoeft te ontstaan. Dat vergt nogal wat dus. Je moet het ook echt willen en echt doen.

Ik weet dat ik jarenlang geen donor wilde worden. De gedachte dat mijn lichaam geschonden terug zou keren tot de natuur vond ik onverdraaglijk. Ik stelde dat, omdat ik er negen maanden over had gedaan heel te worden, ik vanuit het geheel in negen maanden tot niets wilde teruggaan. Ongeschonden. Tot ik een dag dacht “wat een bladiebla. Mijn organen kunnen iemand helpen en ik heb er niets meer aan.”

Ik heb toen een codicil aangevraagd en dat heb ik sindsdien altijd bij me. Ik ben een jaar of tien geleden dus gewoon donor geworden. Actief, vrijwillig en met overtuiging.

Onder het huidige wetsvoorstel verdwijnt het donorschap volledig. Je bent bij default orgaandonor en dan ben je dus geen donor meer. Dit voorstel gaat in tegen een belangrijk artikel in onze Grondwet, wat behelst dat je uitdrukkelijk toestemming moet verlenen voor iemand aan je lichaam komt. Daarnaast verdwijnt wat ik noem de “schoonheid van het gebaar”. Jij kunt dus niet meer iets heel positiefs besluiten, donor worden, maar je moet nu iets negatiefs doen: nee zeggen, je uitschrijven. Je wordt van altruïst (donor) tot egoïst (uitschrijver). Dat is erg jammer.

Het doel heiligt de middelen zal de redenering zijn. Het doel is meer mensen redden met goede organen en het middel is verplicht donorschap. Ik weet niet of dit ook het gevolg zal zijn. Ik heb nu al een aantal donoren zien stellen dat zij zich uitschrijven juist omdat de overheid zich nu als eigenaar van je lichaam ziet. Mensen zijn boos en verontwaardigd.

Het houdt de gemoederen goed bezig.

Het hele voorstel had dan ook anders moeten zijn. Simpeler, rechtvaardiger, moderner, makkelijker toepasbaar. Het voorstel had moeten zijn: “alleen als je je als donor registreert heb je recht op het orgaan van een andere donor”.  Andersom geformuleerd: “je hebt recht op een donororgaan als je geregistreerd donor bent.”

Zo’n voorstel is heel duidelijk. Je kunt rechten laten gelden als je aan de bijbehorende plichten hebt voldaan. Je wordt vrijwillig donor, je weet dat het ertoe leidt dat in geval van nood je organen kunt ontvangen. Het is modern omdat het past in de combinatie van individuele verantwoordelijkheid en ‘voor wat hoort wat’. Het voorkomt ook free riders gedrag: je krijgt geen orgaan als je geen donor bent. En, belangrijkst, de overheid wordt geen eigenaar van jouw lichaam. Dat ben en blijf jij.

Maar ook onder deze wetgeving blijf ik gewoon donor. Ik hoop dat de dag dat die vraag wordt gesteld nog ver weg in de tijd ligt. Ik heb besloten dat zelfs deze wetgeving mijn vrijheid om donor te willen zijn niet aantast. Mijn lichaam, mijn besluit.

En organen worden in ons land niet gestolen.

 

Plasterk en zijn Grondwet

24 maandag nov 2014

Posted by Dick Koopman in Populisme en de Grondwet

≈ Een reactie plaatsen

Tags

grondwet, plasterk, politiek, tweede kamer

Minister Plasterk wil dus onderzoeken of het mogelijk is te voorkomen dat Tweede Kamerleden die een fractie verlaten, op eigen houtje door kunnen gaan. Qua timing een vreemd onderzoek als net twee PvdA kamerleden uit de fractie zijn gezet.

Ik kan hem dat onderzoek besparen: je kunt het niet voorkomen.

In onze Grondwet, en dus ook die van Plasterk (Minister van Binnenlandse Zaken!) is vastgelegd dat de leden rechtstreeks worden gekozen (art. 58) en dat zij zonder last mogen stemmen (art. 67). De TK bestaat dus volledig uit individuen die ieder voor zich gekozen zijn om te kunnen stemmen zonder overleg of wat dan ook. Gewoon helemaal vanuit de eigen overtuiging en achtergrond.

Het feit dat er partijen bestaan, wordt met geen woord over gerept in de Grondwet, is een handigheid. Een organiserend principe. Het maakt de boel overzichtelijk, het brengt mensen bij elkaar, je kunt stemmingen organiseren et cetera. Die partijen kunnen echter niet voorkomen dat ieder van de 150 leden er zit op eigen mandaat.

En nu snap ik ook wel dat dit lastig is. We hebben verkiezing waarbij vooral op partijen wordt gestemd. De opiniepeilingen geven een beeld van hoe de partijen ervoor staan. Een partij, met leiding en bijbehorende bureaucratie, maakt het functioneren van de TK eenvoudiger. Et cetera, et cetera. Maar dat zijn alle operationele overwegingen.

Als morgen alle 150 leden zich van elkaar afsplitsen en er 150 partijen ontstaan dan is dat grondwettelijk helemaal ok.

Het land wordt onbestuurbaar en er zijn zo nog wat problemen die zich zullen aandienen. Maar het kan. En niemand, ook of moet ik zeggen zelfs Plasterk kan dat voorkomen.

Het zou mooi zijn en ook tot voorbeeld dienen als politici nadenken voor ze wat roepen. Nadenken over haalbaarheid, wenselijkheid, tijdigheid van plannen of uitspraken. Het voorbeeld is dan dat, ook al baal je ergens van, tot tien tellen en nadenken meer waarde heeft dat onuitvoerbare ballonnen oplaten. Plasterk en andere politici laten daarmee zien dat keuzes maken soms nadenken vereist. Meestal trouwens.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen