De eerste weken na het afscheid zijn vreemd. Leeg, zoals voor mij de eerste januari altijd is. Alles achter de rug en het nieuwe is nog niet begonnen. Koude leegte. Ook bevrijd overigens. En dan de momenten dat je denkt ‘even mijn moedertje bellen’ en dat niet meer kunt.
Het einde van iemand die je liefhebt is een nieuw begin van en voor jezelf. Veel moet je opnieuw uitvinden en het afscheid van alles wat was kan lang duren. En op een dag krijg je rust.
Dit is het negende en laatste gedicht van De Reis.
- De aankondiging
- De voorbereiding
- Het feest
- Het vertrek
- De reis
- De bestemming
- De aankomst
- Het achterblijven
- Het begin
Het begin
Nu, na maanden van dwalen
Sta ik hier
Aan de kust. Het waait,
Het is december in dit land.
Ik ben gelopen tot het
Einde in zicht kwam,
De meeuwen, zielen
Van hen die mij zijn
Voorgegaan, zeilen in de
Wind. Ik zoek een
Aandenken en vind
Drie schelpen.
Ik sta te
Huilen als een kind
Dat de handen nooit
Meer gevuld weet,
U ruist door de wind
U vliegt voor mij langs
U bent in de grijze lucht.
Dick Koopman 
Zo mooi
LikeLike
Dank je wel. Fijn.
LikeLike