Sacramenten zijn belangrijk. Natuurlijk voor Rooms-Katholieken alle Heilige Sacramenten, van Doop tot Ziekenzalving. Maar als je een sacrament ziet als een heilige of betekenisvolle handeling dan herken je natuurlijk veel meer sacramenten. Of je gelovig bent of niet. Op zondag altijd samen ontbijten om de dag te beginnen met het gezin, elkaar altijd gedag kussen voor je de deur uitgaat. Ik zie ook dat ieder van ons rituelen heeft: ik begin de dag altijd met twee sneden brood en vijf espresso. Geen dag zonder. Mijn leven zit vol rituelen maar die zijn zo ingesleten dat ze gedachteloos voorbij gaan. Een sacrament zonder religie is bijvoorbeeld die kus bij het weggaan. Dat doe je niet gedachteloos, op automatische piloot. Je geeft welbewust waarde aan die handeling.
Bij onze moeders werden handelingen tot routines tot sacramenten. Mijn kus op het voorhoofd van mijn moedertje bij komen en gaan. Iets langer dan nodig aangehouden zodat er een moment samen ontstond. Een heilig verbond.
Bij mijn schoonmoeder waren er vele. Zij was heel gelovig en liet op enig moment de pastoor komen voor de ziekenzalving. Wij waren daarbij aanwezig.
Dit is na het gedicht van gisteren, De Reis, het zesde gedicht van negen.
- De aankondiging
- De voorbereiding
- Het feest
- Het vertrek
- De reis
- De bestemming
- De aankomst
- Het achterblijven
- Het begin
De bestemming
De avond voor uw aankomst
Zijn wij tezamen, de priester
Spreekt in vervlogen taal
En met eeuwenoude gebaren,
Dit geloof moet u bewaren
Voor de angst in de bestemming
Die sterven heet.
U ligt in bed,
De handen opengevouwen
Wachtend op de zalving van
Een Heilig Sacrament,
Is dit dan wie u bent,
Of hebt u ons nu al verlaten,
Voor een ander leven:
Als de priester uw handen raakt
En de woorden zegt die we zullen
Vergeten, kijkt u nog eenmaal
Mij aan: u bent er weer,
Zij het voor slechts heel even.
Dick Koopman 