Dat het klimaat verandert, daar zal ik niets tegenin brengen. Dat de mens daar een rol in heeft, ook daar zal ik niets tegenin brengen. Laat ik met deze disclaimer beginnen want dat voorkomt veel ellende.

Maar nu mijn punt.

Deze week hoorde ik op NPORadio1 (Dit is De Dag, 10 oktober 2019, vanaf minuut 19) een discussie over het klimaat. Voormalig Kinderombudsman Dullaert sprak mee. Op enig moment uitte Wim Berkelaar twijfels over de mogelijke Nobelprijs voor de Vrede voor Greta Thunberg. Berkelaar noemde haar optreden ‘klimaatpraat’ vanwege allerlei redenen. Die er niet toe doen nu. Dullaert noemde zijn opstelling ‘old school’, deed badinerend en ratelde door. Berkelaar ondersteunde Dullaert op alle punten maar relativeerde het voortdurend praten over het klimaat. “Als ik het zo hoor bent u klimaatscepticus” zei Dullaert vervolgens.

Zo, dat is een argument op schoolpeinniveau. En een moderne verdachtmaking die de wereld verdeelt in goed en slecht. Wat een geleuter.

Laat ik duidelijk zijn. Thunberg heeft heel verdiend de Nobelprijs voor de Vrede NIET gekregen. Wel iemand die werkelijk verschil heeft gemaakt voor zijn land Ethiopië, Abiy Ahmed.

Zij is ook niet de nieuwe Heiland. Maar ze praat ook geen poep en ze is oprecht in haar verontwaardiging. Het is een puber zoals ik aan tafel heb zitten. Mijn puber is bijna 15 en heel zorgelijk over onze toekomst. Hij is daarin, net als Thunberg, authentiek bezorgd.

Wat meer het punt is, is dat er geen normale discussie over het klimaat mogelijk lijkt. Als zelfs Dullaert, toch een intelligente man met het hart op de goede plaats, een relativering ‘old school’ noemt en vervolgens iemand wil afserveren omdat hij van een ander geloof is, is er echt wat mis.

Ik ben niet sceptisch, ik ben optimistisch. Ongeneeslijk. Ik denk, ik weet, dat er nu al ergens in een schuurtje, in een bedrijf of op een universiteit mensen bezig zijn dingen te bedenken die goed zijn voor het klimaat. Dat er de komende jaren mensen opstaan die oplossingen hebben voor alle uitstoot. Zo is het altijd gegaan en zo zal het altijd blijven gaan. Paniekzaaierij is overbodig en kinderlijk. Mensen buitelen over elkaar heen om nog zuiverder in het geloof te zijn en bijvoorbeeld Thunberg te bejubelen.

Ik zal dat niet doen: buitelen noch bejubelen. Ik hou van een koele geest en een goede open discussie. Ook met echte sceptici omdat ik benieuwd ben naar hun drijfveren.

Ik heb op Twitter gezien wat de reacties zijn als mensen negatief waren over Thunberg. De vreselijkste verwensingen kregen zij over zich heen. Terwijl ook in mijn omgeving er mensen zijn die haar toespraak weerzinwekkend vonden. En dan hebben zij het niet over het feit dat daar een zeer bevoorrecht blank westers meisje staat te fulmineren tegen een welvaart die voor haar meer dan normaal is, en voor het grootste deel van de wereld niet. Zijn hebben het ook niet over de subboodschappen die in haar toespraak zitten, dat de tweede en derde wereld het kunnen vergeten nog economisch te kunnen groeien. Zij hebben het wel over de vorm en de zorgen die zij hebben dat zij daar staat namens anderen, volwassenen met een eigen agenda. Dat zij wordt misbruikt.

Dat laatste denk ik dus niet. Zij is oprecht en heeft haar eigen agenda. Wat ik wel denk is dat we de grote emotie even moeten laten voor wat het is en dat er nu mensen, jong en oud, met een koele geest aan zet zijn om vaart te maken met oplossingen.

Hat mag dan wel vijf voor twaalf zijn, maar de doemsklok staat mijn hele leven al stil op die tijd.

En het wachten blijft op de Messias. Nog eeuwen.