Je zit bij de oncoloog omdat een uitslag negatief is. Je hebt kanker. Een zwaar oordeel en wellicht het einde van je toekomstdromen. De arts probeert heel genuanceerd uit te leggen wat de uitslag is, wat de verwachtingen zijn, wat de mogelijkheden zijn en dat het een lang proces gaat worden. Dan opeens zwaait de deur open en komt de populistische oncoloog binnen!

Bam! Lawaai. Wat een entree. Hij doet de pc van jouw arts uit en zegt dat foto’s van je binnenste niet je binnenste zelf zijn! Dat je er over heen kunt groeien, dat kanker een kwestie van perceptie is en sinds wanneer geloof jij nou de medische elite? Daar kun je toch niks van verwachten? Worden ook allemaal betaald door medifarma’s die jou bang willen maken en daarna dood. Ben je gek geworden? Zie je niet wat er gebeurt? Loop maar met mij mee want wat jij hebt komt heel vaak voor en is doodgewoon. Gezonder gaan leven en iedere dag 12 liter water drinken en de mail van het ziekenhuis niet meer openen! Je zult zien, binnen drie maanden zijn je klachten weg.

Hij kijkt je aan. Brutale blik met ogen die geen tegenstand dulden noch verwachten. Wat ga je doen, lijken ze te zeggen: een beetje de wetenschap volgen die vol zit met schimmige theorietjes of wil je beter worden? Echt beter en geen mak schaap in de handen van het ziekenhuis.

Tja, daar heeft hij een punt. Je buurvrouw kent iemand die alleen maar zieker werd van de behandeling en ook doodging. Na heel veel jaren, maar toch. En een kennis van een kennis heeft ook veel water gedronken en die leeft nog steeds. En laatst las je op FB van die neef van 51 die opeens dood was na een prik in het ziekenhuis. En je wilt niet ziek zijn, je wilt je goed voelen. Je wilt geen vragen van een arts, je wilt oplossingen.

Je groet je eigen arts en loopt achter de populistisch oncoloog aan. De gang door, het ziekenhuis uit een ander gebouwtje in en daar blijkt het enorm vol te zitten. Mensen met aandoeningen die zichtbaar zijn. Jouw kanker is niet zichtbaar en ja, ja bestaat die kanker eigenlijk wel? Nu je het zegt, je voelt al een stuk beter. Je neemt plaats tussen alle anderen en komt erachter dat jouw oncoloog wordt betaald door een groot watermerk. Posters aan de muren en een heel groot waterapparaat.

Eindelijk ben je aan de beurt. Je gaat naar binnen en wordt ontvangen met een brede lach. Zo, dus jij schaart je achter de grote beweging. Beweging? Welke beweging. Die van opstand tegen de gevestigde elite die er alleen maar op uit is mensen ziek te maken door onderzoek. Onderzoekt u me nog, probeer je voorzichtig? Nee, natuurlijk niet. Alles wat je onderzoekt levert altijd een negatief resultaat op en het is onzin, je moet vertrouwen op je eigen gevoel. Hoe je je voelt? Prima eigenlijk wel, nu je erover nadenkt. Zie je! Nog twee gesprekken en 12 liter water per dag en je bent er doorheen. Mindset, framing, elite, woorden die hij gebruikt. Je vraagt hoelang hij al arts is. Arts? Nee, natuurlijk niet. Dan hoor je erbij, bij die elite. Nooit. Een beetje lid zijn van een beroepsvereniging en moeten vergaderen. Vergaderen en de tijd nemen en onderzoeken lezen is precies wat ze willen. Zo word je monddood. Je moet nooit vergaderen of dingen lezen, je moet actie voeren. Oppositie voeren, en dat doe je je vanuit de buitenkant. Uitgaan van je eigen kracht!

Een beetje overdonderd vertrek je naar huis. Je hebt een vouchercode voor de eerste 24 flessen water. Gratis! Je voelt de energie van die vent die geen arts is. Nou ja, die hebben toch ook geen clou en zitten er altijd naast. Hij heeft gelijk, als die onderzoeken zijn er om je om te toveren tot een mak schaap. Je neemt er een borrel op en je gaat slapen.

’s Nachts word je wakker van een zeurende pijn in je maagstreek.