127 dagen sinds mijn begin van de ‘lock down’. Tussen aanhalingstekens omdat de lock down in Nederland natuurlijk peanuts was vergeleken bij andere landen. Wij hoefden niet massaal echt binnenshuis te blijven, week na week. Dus tussen aanhalingstekens.

127 dagen omdat mijn lock down een week eerder begon dan de rest van mijn dorp. Een partner die werkt in het zuiden van Nederland en een rauwe keel maakten dat ik besloot een week eerder thuis te blijven. De week erop ging heel Nederland dicht.

127 dagen: als je het zegt schrik je er van. Ik kan me nog herinneren dat we tegen elkaar zeiden dat het wellicht tot april en misschien tot en met mei zou gaan duren. Dat was een naar vooruitzicht. En hier zitten we: begin juli is het.

Nog twee weken eerder is het dat ik wegreed uit Les Ménuires, na een week onbezorgd in de sneeuw. Toen niet onbezorgd, maar met terugwerkende kracht wel. Deze tijd zet alles in een nieuw licht. De wereld voor covid19 was onbezorgd, licht, makkelijk, gezellig. Normaal dus. Het is al heel lang niet normaal.

En dan opeens een weekeindje weg in Friesland, Beetsterzwaag. De aanleiding was de tachtigste verjaardag van mijn schoonvader. Hadden we al veel eerder willen doen maar toen (maart) kon het opeens niet meer. En nu dus wel. Het hotel was compleet covidproof: looproutes, overal desinfecterende middelen, 50% bezetting, de tafels ver uit elkaar, maximaal vier mensen in het zwembad. De gasten hielden gepast afstand en waren zeer welwillend. De kamer was top en het diner was de ster meer dan waard. Alles klopte dus.

Dat weekeindje voelt nu, achteraf, aan als een week weg. Hoe je bijna vergeet hoe lekker het is om in een goed hotel te zitten waar alles geregeld is. Hoe het is om met een glas wijn het gazon op te lopen en ergens in de zon te gaan zitten. Hoe je ’s avonds het restaurant binnenloopt en het ene na het andere fantastische gerecht met een topwijn erbij geserveerd te krijgen.

De natuur, de Hollandse luchten boven de bossen. De ooievaars die langzaam overvliegen en op het nest gaan zitten klapperen. De wespen die en masse op het suikerbrood zitten. De geur van het gras. Alles. Alles opzuigen alsof het nieuw is.

Een weekeindje weg heeft het effect van een ouderwetse vakantie die oneindig leek te duren. Na zoveel dagen dagelijkse routine die oneindig lijkt te duren.