De afgelopen week: enorme regenval in de Var. Ik kom daar zo op terug. Eerst even een korte terugblik.

In oktober was het noodweer in de Var. Op een dag viel er meer dan 50mm regen en dat was te merken ook. De hele dag somber en bewolkt, wolken die bleven hangen tussen de bergen en aan een stuk door regen. En opeens hield het op met zachtjes regenen, zoals mijn moedertje altijd zei. Snel alle luiken dichtgedaan toen ik merkte dat de regen alle vloeren nat maakte. Het was avond en het werd steeds erger.

In de verte, in de bergen in het noorden, hoorden we onweer. Ook dat bleef hangen en ongeveer een uur lang donderde het dat het een lieve lust was. Sommigen vinden dat heel romantisch maar dat heb ik in het geheel niet. De avonden zonder licht zijn talrijk en het wachten op elektra daarna is inmiddels legendarisch in het mooie Frankrijk. Onweer en veel regen leveren altijd stress op.

We hadden dit jaar gelukkig wat slechte bomen laten kappen dus dat zat wel goed. En toch was er een verrassing. Mijn jongste zoon werd wakker van gekletter en geklater en we bleken een enorme lekkage te hebben. In een dikke straal kwam het water naar binnen. Emmer na emmer.

Het werd een onrustige nacht.

De volgende dag het dak geïnspecteerd. En toen bleek dat de keer dat er een studio aangebouwd is, er niet geheel conform bouwvoorschriften was gewerkt om het maar netjes te zeggen. Een dakgootafvoer was ergens gewoon afgezaagd en er zat geen pijp aan vast. De lokale aannemer was dat vergeten. Daardoor liep al het water op een klein dak dat dat niet kon verwerken. Als je Frankrijk gewend bent dan hadden we dit eerder moeten of kunnen opmerken, maar ja. Dat was dus pas na een natte nacht.

En nu vorige week. In twee dagen is 250mm regen gevallen. Er zijn doden gevallen in Le Muy en Cabasse (bijna om de hoek). Straten stonden blank, auto’s spoelden weg en de regen bleef maar duren.

En ik zat in Nederland te kijken naar het nieuws.

Dat voelt niet goed, kan ik zeggen. In oktober kon ik direct ingrijpen en de hulptroepen inroepen. Nu had ik geen idee. In deze tijd van het jaar is er niemand in het huis. Hoe is het met het huis. Hoe is het met de buren, het dorp? André die beneden woont aan de Argens, hoe is het met hem? De rivier stond in oktober al heel hoog, en nu?

Allemaal vragen die je op afstand krijgt. En natuurlijk, voor de mensen ter plekke is de narigheid veel groter. Je moet er niet aan denken dat jouw huis onder water staat, dat jouw auto wegdrijft, dat jouw winkel helemaal onder staat. De wijnboeren die de bauxietgrond over de weg zien wegstromen. De mensen die daar wonen kunnen geen kant op. En voor mij is het een luxeprobleem.

Maar toch: een huis in de Var is soms een lastig bezit.